روش طناب خطی برای اولین بار توسط چینی ها در تاریخ استفاده شد. در طول 250 BC، زمانی که دیوار معروف Great Wall از چین ساخته شد، آنها از تکنیک طناب برای کشیدن مواد مورد استفاده در ساخت دیوارهای شهر استفاده کردند. در طول جنگ جهانی اول، اتریش و ایتالیا جنگیدند و سیستم حمل طناب برای حمل هزاران سرباز در آلپ ها مورد استفاده قرار گرفت. اولین سیستم کابل کابین در ایالات متحده در 1935 تاسیس شد. پس از آن، سه و چهار کابین، کابین های بزرگ با ظرفیت افراد 20، سیستم های چند طناب، سیستم های کابین دو طبقه و امکانات برای افراد 180 نصب شد.

سیستم های راه آهن در انواع مختلف مطابق با استفاده مورد نظر تولید می شوند. به عنوان مثال، در نصب و راه اندازی تک سرنشین، ظرفیت انتقال به علت سرعت چرخش ثابت طناب محدود است. قطعات متحرک سیستم کم و کابین ها به طور دائمی به خطوط جانبی متصل می شوند. همچنین سیستم های تک طناب که در گروه ها حرکت می کنند، وجود دارد. دو و چهار کابین با هم حرکت می کنند و ظرفیت مسافر بیشتر است. سیستم روتینگ دیگر یک سیستم طناب دوگانه است. حداقل یک متر بین دو طناب، کابین ها توسط دو طناب به طناب متصل می شوند. هر دو طناب با سرعت برابر حرکت می کنند. ظرفیت مسافران این سیستم ها بسیار بالاتر است. برای فاصله های طولانی و طبقه های بالا، این نوع سیستم تلسکوپی ترجیح داده می شود. این سیستم ها دارای پایداری بادی بالا نیز هستند.

آسانسور اسکی و صندلی های استفاده شده در مراکز اسکی نیز از سیستم های خطی ساده استفاده می کنند. این سیستم ها با طناب کم یا زیاد با توجه به ساختار زمین کار می کنند و برای حمل اسکی بازان به نقطه بالا استفاده می شود. با وجود ساختار ساده آن، ظرفیت مسافری بسیار بالایی دارد.

مقررات سلامت و ایمنی در استفاده از تجهیزات کاری مستلزم آن است که تمام سیستم های روتبری، از جمله صندلی ها و صندلی ها، حداقل یک بار در سال توسط مهندسین مکانیک، تکنسین ها و تکنسین مورد بررسی و بررسی قرار گیرد تا از ایمنی مردم محافظت کنند.

شرکت ما به طور منظم بازرسی و بازرسی سیستم های خطوط راه آهن در حوزه کنترل های منظم بلند کردن و انتقال ماشین آلات با توجه به مقررات قانونی و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی انجام می شود.